A Christmas Carol

Παραμονή Χριστουγέννων και ο Εμπενίζερ Πάρταλος ήταν σκυμμένος πάνω στον υπολογιστή του, αφοσιωμένος στην αγαπημένη του δραστηριότητα... να τρολλάρει και να απαντάει προσβλητικά σε σχόλια στα δικά του άρθρα του καθώς και σε άλλα μπλογκ! Τα χρόνια στην μπλογκόσφαιρα τον είχαν κάνει υπερόπτη απέναντι σε νέους μπλόγκερ και αυτά τα Χριστούγεννα δεν είχε σκοπό να αλλάξει κάτι. 

Κάποια στιγμή είδε ένα σχόλιο από έναν νέο μπλόγκερ που του κίνησε το ενδιαφέρον...

"Τι να κάνω για να γίνει και το δικό μου μπλογκ μεγάλο σαν το δικό σου; Μετά τιμής μικρός Tommy!"

Ο Πάρταλος του απάντησε με το γνωστό του προσβλητικό ύφος, γέλασε σαρδόνια και συνέχισε τις δραστηριότητες του. Μοναδικό ον που ανεχόταν την σατανική του φύση, ήταν η γάτα του η vicky, η οποία και κούρνιαζε στην αγκαλία του απολαμβάνοντας τα χάδια του γερο στριμμένου. 

Στη συνέχεια άνοιξε τα μέιλ του. Για μια ακόμα φορά του είχε στείλει μήνυμα η Δάφνη, η πρόεδρος του σωματείου άπορων μπλόγκερ, ζητώντας την βοήθεια του για νέους και αποπροσανατολισμένους bloggers.

"Τι θέλει πάλι η καρακάξα, δεν δίνω συμβουλές σε κανέναν!", σκέφτηκε

Κάποια στιγμή διαπίστωσε ότι είχε νυχτώσει. Έβαλε τις πιτζάμες του και έφερε το λάπτοπ δίπλα στην φωτιά. Ξαφνικά ακούστηκε ένας ηχος σαν κάποιος να έσερνε αλυσίδες. Η vicky έκλασε μαλλί  και πήδηξε έξω από το παράθυρο και πριν προλάβει ο Εμπενίζερ να αντιδράσει μια σκιά εισήλθε στο δωμάτιο και άρχισε να του μιλάει με απόκοσμη φωνή:

-"Είμαι ο Τζακ Παρτάλης, ο πρώην παρταλοσυνεργάτης σου. Ήρθα να σε προειδοποιήσω! Ήμουνα σαν και εσένα αλαζόνας και εγωιστής μέχρι που με τιμώρησαν οι Θεοί του μπλόγκινγκ και μου πήραν πίσω την έμπνευση, για αυτό έχω να γράψω κάτι μήνες.  Έχεις ακόμη μια ευκαιρία να γλιτώσεις από τη δική μου μοίρα. Θα έρθουν τρία πνεύματα. Το πρώτο θα σε επισκεφθεί απόψε τα μεσάνυχτα. Το δεύτερο μία ώρα μετά τα μεσάνυχτα και το τρίτο μόλις χτυπήσει το ρολόι δύο. Αυτή είναι η τελευταία σου ελπίδα!..."

Το σκατό του Εμπενίζερ έφτασε στην κάλτσα αλλά μόλις ηρέμησε αποφάνθηκε ότι ήταν όλα της φαντασίας του. Έβαλε σε αδρανοποίηση τον υπολογιστή του και ξάπλωσε ανήσυχος...

Ήταν ακόμα σκοτάδι όταν ξύπνησε από μια εκτυφλωτική λευκή λάμψη! Το ρολόι έδειχνε δώδεκα ακριβώς! Η λάμψη έμοιαζε να πλησιάζει και αντιλήφθηκε ότι πρόκειται για μια νεαρή κοπέλα με αγγελική εμφάνιση λουσμένη στο φως!

-"Μην φοβάσαι", του είπε, "είμαι η Λεύκη, το χριστουγεννιάτικο πνεύμα του παρελθόντος"

Το πνεύμα κάθισε στον υπολογιστή, άνοιξε ευλαβικά τον Firefox και πληκτρολόγησε το ακόλουθο λινκ: "partalia.blogspot.com". Ξαφνικά η οθόνη άρχισε να στροβιλίζεται σαν δίνη και να δημιουργεί μια δυνατή έλξη... Η έλξη γινόταν όλο και ποιο δυνατή ενώ ο τρόμος του Εμπενίζερ αυξανόταν γεωμετρικά... Σε μια στιγμή δεν μπόρεσε να αντισταθεί άλλο και τον ρούφηξε μέσα. Προσγειώθηκε σε μια αυλή...Την αναγνώρισε αμέσως. Ήταν από το παλιό του σπίτι! Το πνεύμα ήταν και αυτό εκεί, τον πήρε από το χέρι και τον οδήγησε στο παράθυρο όπου είδε δυο γνωστές φυσιογνωμίες με περίεργα μουσάκια να γελάνε υστερικά μπροστά από ένα λάπτοπ. Ήταν ο παλιός του εαυτός με τον συνέταιρο Τζακ Παρτάλη κατά τις πρώτες στιγμές ζωής του μπλογκ! Έριξε ένα μάτι σε αυτά που έγραφαν και αδυνατούσε να κατανοήσει ότι ήταν όντως ο ίδιος άνθρωπος με τον συγγραφέα αυτών των τερατουργημάτων.

-"Τι βλάκες", μουρμούρισε...

-"Γιατί το λες αυτό;" αποκρίθηκε το πνεύμα

-"Νομίζαμε ότι με αυτές τις μαλακίες που γράφαμε και βιντεάκια από το youtube θα γινόταν το blog διάσημο..."

-"Τι σε κάνει να νομίζεις ότι δεν το κάνατε απλά για να περάσετε καλά?"

-"Μπαρούφες, κοίτα τα στατιστικά, μόνο 10 views είχαν εκείνη την μέρα. Πάμε να φύγουμε, δεν θέλω ούτε να τους βλέπω τους αποτυχημένους..."

Το πνεύμα έκανε την επιθυμία του πραγματικότητα και μετά από μια ακόμα εκτυφλωτική λευκή λάμψη, ο Εμπενίζερ Πάρταλος βρισκόταν στην κρεβατοκάμαρα του...

Ξάπλωσε και ξανακοιμήθηκε στο λεπτό. Όταν ξύπνησε το ρολόι έδειχνε μία. Ξαφνικά άκουσε μια φωνή να τον φωνάζει :

-"Εμπενίζερ!".

Του φάνηκε να έρχεται από το τζάκι. Με το που έστρεψε το βλέμμα του προς την φωτιά, έκανε την εμφάνιση της μέσα σε μια κατακόκκινη λάμψη μια φιγούρα με μπλούζα Slayer!

-"Είμαι o Χωστήρας το χριστουγέννιατικο πνεύμα αυτών των χριστουγέννων", αποκρίθηκε." Ξέρεις τι πρέπει να κάνεις..."

Ο Εμπενίζερ σηκώθηκε από το κρεβάτι και πληκτρολόγησε την διεύθυνση του μπλογκ του στον υπολογιστή του. Η δίνη εμφανίστηκε ξανά και χωρίς φόβο αυτήν την φορά αφέθηκε στην δύναμη της. Τον οδήγησε σε ένα άγνωστο σε αυτόν σπίτι. Ο Εμπενίζερ Πάρταλος κινήθηκε προς το παράθυρο και είδε ένα επίσης άγνωστο άτομο να κλαίει μπροστά από τον υπολογιστή του.

-"Ποιος είναι αυτός;" είπε ο Εμπενίζερ στο πνεύμα

-"Είναι ένας από τους πολλούς μπλόγκερ που πρόσβαλες με τα γραπτά σου για χάρη της δόξας του δικού σου blog!"

- "Μα δεν φταίω εγώ αν ο άλλος είναι ευαίσθητος... Εδώ είναι ίντερνετ!"

- "Ο άνθρωπος αυτός έχασε την δουλειά του, τον παράτησε η γυναίκα του και τον βρίζουν τα παιδιά του εξαιτίας του υποτιμητικού σου σχολίου!"

Το πνεύμα οδήγησε τον Εμπενίζερ και σε άλλες περιπτώσεις κατεστραμμένων μπλόγκερ από σχόλια και άρθρα του μέχρι που σε μια στιγμή δεν άντεξε και έσπασε...

-"Φτάνει ως εδώ πνεύμα, πήγαινε με σπίτι!"

Το πνεύμα έβγαλε μια ηλεκτρική κιθάρα, την γρατσούνισε με μανία και μια ηλεκτρική έκρηξη σημειώθηκε στέλνοντας τον Εμπενίζερ σπίτι του...

Η ώρα ήταν δυο, όταν ξαναξύπνησε. Έψαξε για μια ακόμα λάμψη και ένα νέο πνεύμα αλλά δεν είδε κάτι. Ξάφνικα με τρόμο παρατήρησε μια μαύρη φιγούρα να στέκεται μπροστά στον υπολογιστή του και να ετοιμάζεται να πατήσει enter στο γνωστό λινκ. Σηκώθηκε αμέσως αλλά πριν προλάβει να το σταματήσει το κακό είχε γίνει και η οθόνη του υπολογιστή του τον είχε τραβήξει μέσα για μια ακόμα φορά προς άγνωστο προορισμό! Βρέθηκε σε ένα χιονισμένο σοκάκι. Το πνεύμα ήταν τρομακτικό και αμίλητο και μύριζε απάισια, μια μίξη από φθηνό ουίσκι και τσιγάρο. Το μόνο πράγμα που ψέλλισε ήταν:

-"Snake... μέλλον" και επέστρεψε στην σιωπή.

Του έκανε νεύμα να το ακολουθήσει. Με τα σκελετωμένα χέρια του, του έδειξε έναν τύπο με καγκουρεμένο Ibiza να ακούει στην διαπασών Nivo.

-"Ποιος είναι αυτός;"

-"Tommy", ψέλλισε το πνεύμα

-"Εγώ του το έκανα αυτό το κακό; Επειδή δεν του έδωσα συμβουλές παράτησε το μπλόγκινγκ και κατέντησε έτσι;" είπε και ξέσπασε σε λυγμούς

Το πνεύμα έγνευσε καταφατικά. Στην συνέχεια του έδειξε την είσοδο ενός ίντερνετ καφέ, του μοναδικού καταστήματος που ήταν ανοιχτό εκείνη την ώρα. Ο χώρος ήταν άδειος εκτός από μια περίεργη φιγούρα κρυμμένη σχεδόν απόλυτα από σωρούς με πατατάκια και καφέδες. Ο Εμπενίζερ έμεινε έκπληκτος. η φιγούρα ηταν ο μελλοντικός του εαυτός, 100 κιλά παραπάνω, καραφλός και βρώμικος, μόνος σε ιντερνετ καφέ ανήμερα χριστουγέννων!

Έσκυψε πάνω από τον υπολογιστή και κατάλαβε ότι διάβαζε σχόλια αναγνωστών του στο blog:

"Που είναι τα παλιά καλά Παρτάλια που αγαπήσαμε;" έλεγε ένας, "Δεν θέλω να κάνω like  ρε μαλάκα για να διαβάσω ένα άρθρο..." έγραφε άλλος, "Που στα κομμάτια βρίσκεται το άρθρο, μόνο διαφημίσεις βλέπω..." ένας τρίτος, "Σταμάτα να προσβάλεις όλον τον κόσμο!" ένας ακόμα...

Όλα τα σχόλια ήταν ανώνυμα και ο μελλοντικός Εμπενίζερ τα έσβηνε ανέκφραστος και εντελώς μηχανικά...

Ο Πάρταλος είχε γίνει άσπρος σαν το χιόνι.

-"Όχι αποκλείεται να είμαι εγώ αυτός, εμένα με λατρεύουν όλοι για το καυστικό μου χιούμορ! Όχιιιιιιιιιιιιι..."

Το πνεύμα έλυσε την σιωπή του και άρχισε να γελάει σατανικά, ενώ ο Εμπενίζερ ένιωσε να χάνετε σε ακόμα μια δίνη φόβου και απελπισίας!

Ξαφνικά ξύπνησε στο κρεβάτι του λουσμένος από το φως του ήλιου. Καμπάνες ηχούσαν και παιδικές χριστουγεννιάτικες μελωδίες αντηχούσαν στην ατμόσφαιρα. Αναγνώρισε τις φωνές από τα γειτονόπουλα του, τον Φοκ και τον Μασίστα. Ξάφνου άκουσε έναν ήχο σαν κάποιος να γρατσουνάει κάτι ξύλινο. Άνοιξε την πόρτα και η vicky όρμησε στην αγκαλιά του! Ήταν Xριστούγεννα! 

Ο Εμπενίζερ Πάρταλος είχε αλλάξει μετά από αυτήν την εμπειρία. Απάντησε θετικά στην Δάφνη και την διαβεβαίωσε ότι θα είναι παρών στην επόμενη της συνεδρία ενώ ζήτησε συγνώμη από τους εκατοντάδες μπλόγκερ που πρόσβαλε και κυρίως από τον μικρό Tommy, τον οποίο πήρε σαν μαθητευόμενο ώστε μια μέρα να ξεπεράσει την μεγαλειότητα του δασκάλου του...

υγ1: Αφιερωμένο σε όσους πήραν μέρος στηνν μπλογκοσυνάντηση!

υγ2: Καλά Χριστούγεννα σε όλους, αν και με λίγο καθυστέρηση και καλή πρωτοχρονιά να έχετε!

υγ3:  Έχω παρατηρήσει ότι κάθε φορά μετά από συνάντηση με Bloggers η έμπνευση μου πιάνει πάτο. Χρησιμοποιείτε κάτι και μου ρουφάτε την έμπνευση ρε αλήτες;